Günlük Çalışması Nedir? Bir Anın Peşinden Giderken
İçimdeki Boşluğu Dolduran Sayfalar
Kayseri’nin sokaklarında, her şeyin birbirine çok yakın olduğu, ama bir o kadar da uzak hissettiren bir atmosfer var. O sabah da öyle başladı; kahvaltıdan sonra pencereyi açıp hava alırken, içimde garip bir huzursuzluk vardı. Bazen günün başlangıcı, ne kadar basit olsa da, içinde derin bir anlam taşıyabiliyor. O gün, her zamanki gibi okula gitmek üzere evden çıktım ama aklımda bir şey vardı; bir türlü toparlanamıyordum. Sonra birden, her zaman yaptığım gibi, çantama koyduğum küçük defteri hatırladım. İçimden bir ses, bugün yazmam gerektiğini söylüyordu.
Bazen günlük tutmak, sadece bir anı kaydetmekten ibaret değildir. O anı yazıya dökerken, içindeki duygularla yüzleşmek, onlara dokunmak bir çeşit arınma gibidir. Ama günlük çalışması, işte tam olarak bu noktada devreye girer. Günlük çalışması nedir? Bunu ben, uzun zamandır fark ediyorum. İnsan sadece yazmakla kalmaz, aynı zamanda yazarak içsel bir yolculuğa çıkar.
Kelimelerle Dans: Günlüğüme Yazmak
Günlük çalışması bana ilk kez zor gelmişti. Bir gün başladım, bir sayfa, iki sayfa yazarken, o anda gördüğüm her şeyi, düşündüğüm her şeyi sanki dışarıya çıkarmış gibi hissettim. Ama her şey o kadar kolay değildi. Çünkü bazen insan, kalbinin derinliklerinden gelen o sessiz korkuları yüzeye çıkarmak istemez. O yüzden ilk yazdığımda, sadece yüzeysel şeylerden bahsettim. Oysa içimde çok daha fazlası vardı. Bir sabah, yalnızca birkaç satır yazarken, beklenmedik bir şekilde tüm hislerim döküldü.
Kayseri’nin sokaklarında gezerken, her bir duvarın, her bir caddeyi geçerken içinde bir hikaye taşıdığını düşündüm. Ama bazen, o hikayeler de susuyor. Sadece sessizliğin içinde kayboluyor. O yazdığım günlükte, o suskunluğu kırmaya çalıştım. İçimdekileri, o an ne kadar korkunç ya da şaşırtıcı olsa da, deftere aktarmak istedim. İşte bu, tam anlamıyla günlük çalışmasının ne olduğuna dair bir keşifti.
Günlük Çalışması: Hislerimin Farkına Varmak
Bir gün, birinin gözlerinde kaybolmuş bir şey gördüm. Kayseri’nin pazarı kadar kalabalık ve bir o kadar yalnız bir göz… Birisi bana, “Bugün nasılsın?” diye sorduğunda, cevabımın ne olduğunu bilemedim. İçimde boşluk vardı, ama o an farkına varamadım. Sonra yazmaya başladım. Günlük çalışması sadece bir yazı değil, bir anlam arayışıydı. O boşluğu doldurmak için kelimeler arıyordum.
Günlük tutarken, bir yandan hislerimi kağıda dökerken bir yandan da aslında kendimi anlamaya çalışıyordum. Kendimi açıklamak istiyordum, hem de her şeyin karmaşası içinde kaybolmuşken. Bir an yazdıkça içimdeki hayal kırıklıkları, kırık dökük duygularım bir bir ortaya çıktı. Günlük çalışması, bana bu içsel yolculuğu açan kapıydı. Bir gece, bu satırları yazarken gözlerim dolmuştu. O kadar derindi ki yazdıklarım, sanki bir aynada, yıllardır görmediğim bir yüzü tekrar keşfetmiş gibiydim.
Bir Yolculuk: Bugün Ne Yazacağım?
Bugün, Kayseri’de yine aynı sokaklardan geçiyorum, ama her şey başka. O kadar çok şey yazmak istiyorum ki. Belki hayatımda hiç olmadığım kadar heyecanlıyım. Ama bu yazılar sadece beni anlatmıyor, aslında seni de anlatıyor. Çünkü hayatınızdaki her an, her düşünce birer parça ve günlük çalışması bunları birleştiren bir köprü gibi. Şu an yazarken, kalbimdeki umutları, kaygıları, sevincimi ve acımı tüm gerçekliğiyle kağıda döküyorum.
Kayseri’nin soğuk sabahlarından birinde, tam da bu yazıyı yazarken, bir an fark ettim: Günlük tutmak, ne kadar basit bir şey gibi görünse de, aslında içsel bir keşif yolculuğudur. Her yazdığım kelime, her cümle, bende bir şeyleri açığa çıkarıyor. Sadece kendi düşüncelerimi değil, hislerimi de buluyorum. Ve yazarken, bir yandan da geleceğe dair umutlarım, belki de kaybolmuş olan cesaretim tekrar ortaya çıkıyor.
Sonuç: Günlük Tutmak Bir İhtiyaçtır
Günlük çalışması, sadece yazmakla kalmaz, ruhumu besler. İçindeki boşlukları, kararsızlıkları, duygusal dağınıklığı toparlamak için bir yol sunar. Ve her yazı, bir sonraki yazıya ilham verir. Bir defterin içinde kaybolduğumda, o kadar huzurluyum ki. İçimdeki hayal kırıklıkları, umutlar ve beklentiler her geçen gün daha da anlam kazanıyor. Kayseri’nin her köşesindeki bir başka anı, bir başka günün duygusunu, satırlara dökerken içimdeki gerçeklik daha da berraklaşıyor.
Günlük tutmak, belki de en çok bir insanın kendini anlamasına yardım eder. Bir deftere yazılan her şey, insanın içsel dünyasına dair bir iz bırakır. Bu yüzden, günlük çalışması yapmak, bazen sadece kelimelerle değil, duygularla yapılan bir yolculuktur. Her anı yazarken, biraz daha yakınlaşıyorum.