Haksız Yere Şikayet Edilirse Ne Olur? Bir Genç Yetişkinin Hikayesi
Kayseri’nin o her zaman biraz kasvetli havasında bir çarşamba sabahı, bir sabah uyanıp yine bir şeyin kırılacağını, hayatımda ters gidecek bir şeyin olacağını hissediyordum. Geceden içimi kaplayan tedirginlik hâlâ üzerimdeydi. Bazen insan bir şeyin olacağını bilirmiş ya, işte tam olarak böyle bir andaydım. O günün, hayatımın bir döneminde unutamayacağım bir gün olacağını o an hissetmiştim.
İş Yerinde Bir Sessizlik
Her şey o sabah işe gitmek için evden çıktığımda başladı. Her zamanki gibi kahvemi alıp, biraz buruk bir şekilde işe gitmek üzere evden çıktım. Kayseri’nin o sabah soğuğunda, insanları görmemek, kimseyle göz göze gelmemek istedim. İşe vardığımda, ofiste her şey normaldi. Ama bir şey vardı. Bunu hemen hissedemedim, ama bir şeyler ters gidiyordu. Gülümseyerek herkesle selamlaştım, ama kalbimde bir boşluk vardı.
Bir süre sonra, patronum bana yaklaşarak konuşmak istediğini söyledi. İçimde bir şeyler güm diye düşmüştü. “Ne oldu acaba?” diye içimden geçirirken, hadi bakalım, işler biraz daha renklenmeye başlıyor dedim. Ne de olsa her gün aynı şeyleri yapmak, her sabah aynı yüzlere bakmak biraz monoton oluyordu.
Patronum bana ofisin köşesindeki o soğuk masasında oturmamı söyledi. Şaşkınlıkla oturduğumda, gözleri o kadar sertti ki. Bir süre sessizce bakıştık. O an bana bir şeyler hissettirdi; içimde her şey bir anda değişmişti. “Bir şikayet aldım,” dedi. Kelimeler boğazımda düğümlenmişti. “Haksız yere şikayet edilirse ne olur?” diye sormak istedim ama sessizce dinledim.
Patronum, “Biri seni sık sık iş yerinde dikkatsiz ve disiplinsiz davranmakla suçluyor” dedi. Ne? Gerçekten mi? Tam anlamıştım ama kalbim hala duracak gibi değildi. Bir an sadece karşımda duran patronumu dinledim, ama aklımın içinde binlerce düşünce hızla geçiyordu. “Haksız yere şikayet edilirse ne olur?” diye düşündüm. Şikayeti yapan kişi kimdi? Beni neden seçmişti? Hiçbir şey anlamıyordum.
Kalbimdeki Hüzün
İçimde bir hayal kırıklığı vardı, ama dışarıya bunu belli etmeye çalışıyordum. Sonra patronumun bana işin kötüye gidebileceğini söylediğini duyduğumda, kalbimdeki boşluk derinleşti. İşin içinden çıkamayacakmışım gibi bir his vardı. “Beni gerçekten biri şikayet etti mi?” diye sordum, sesim neredeyse titriyor, ama bir yandan da sakin olmaya çalışıyordum.
Patronumun gözleriyle tekrar karşılaştım. “Bu tür şeylerin çözülmesi biraz zaman alacak,” dedi. “Ama bu tür durumlardan her zaman ders almak gerekiyor.” Bir yandan da içimden düşündüm: Bu kadar da mı kolay? Bu kadar haksızlık, bu kadar yalnızlık? Hem de hiç beklemediğim bir yerden, bir anda…
Umutla Beklemek
Ofisteki diğer arkadaşlarımı düşünmek bile içimi karıştırıyordu. Ne düşünürlerdi? Kimseye anlatmak istemedim, çünkü kimse ne düşündüğümü, nasıl hissettiğimi bilemezdi. Bazen insan kendini yalnız hissediyor ve dışarıdan gelen herhangi bir yanlış anlaşılma, tüm dünyasını alt üst edebiliyor.
İçimdeki umut kırıntıları, bir şeylerin doğru gitmesi için hâlâ küçük bir ışık vardı. Patronumla konuşmamız bitip, masama geri döndüğümde, derin bir nefes aldım. Kafamda o kadar çok soru vardı ki… Ama zamanla bu olayın da geçeceğini biliyordum. Şikayet edilen kişi olarak, bu kadar büyük bir haksızlığa uğramışken, bir şekilde kendimi savunabileceğimi düşündüm. Dışarıdan gelen her şeyin kötü olduğu gibi görülmesi, zaman zaman insana korku verirken, bazen de insanın sınırlarını keşfetmesine neden oluyordu.
Ne Olursa Olsun…
O günün sonunda, evime yürürken, çok yorulmuştum. Ama bir yandan da içinde bulunduğum durumla barışmaya başlamıştım. “Bazen her şey yolunda gitmez,” diye düşündüm. İnsan bazen haksız yere suçlanır. Ama bunu kabullenip, yoluna devam etmek gerekir. O an içimdeki hayal kırıklığını bir kenara bırakıp, geleceğe umutla bakmaya karar verdim.
Haksız yere şikayet edilirse, hayatın içinden bir gün aniden düşer ve bir anda kendini savunmak zorunda kalırsın. Ama belki de, hayatın bütün bu anlarında, hep kendimizi buluruz. Her şeyin bir nedeni vardır, ne kadar zor olursa olsun… O gün, akşam eve dönerken bir şey fark ettim. Haksız yere suçlanmış olabilirim ama bu beni daha güçlü kılacak bir şeydi.
İçimdeki umutla, sabah iş yerine giderken bir şeyin değişeceğini hissettim. Haksız yere şikayet edilmenin, insanın en zor anlarından biri olduğunu kabul ettim ama umudumu kaybetmedim. Çünkü hayat, bazen en zor anlarda bile, bize beklemediğimiz bir şekilde umut sunar.